Powikłania

Niedokrwistość jest istotnym powikłaniem związanym z przewlekłą chorobą nerek, ponieważ w znaczący sposób przyczynia się do wystąpienia poważnych objawów PChN. Ma ona ogromny wpływ na życie osób z przewlekłą chorobą nerek, ale dzięki odpowiedniemu leczeniu jest objawem potencjalnie odwracalnym.¹

Zaburzenia metabolizmu mineralnego i kostnego oraz zmiany  homeostazy wapnia i fosforanu pojawiają się na wczesnym stadium PChN i nasilają wraz z pogorszeniem się funkcji nerek. Zmiany te określa się wspólną nazwą powikłań mineralnych i kostnych przewlekłej choroby nerek (PChN-PMK).  Obejmują one osteodystrofię nerkową oraz zwapnienie pozaszkieletowe (w układzie naczyniowym) związane z zaburzeniami metabolizmu mineralnego kości.¹

Częstość występowania i nasilenie kwasicy metabolicznej u osób z przewlekłą chorobą nerek wzrasta w miarę spadku GFR.

Modyfikacja wydalania kwasów przez nerki początkowo zapobiega spadkowi stężenia wodorowęglanów w surowicy, ale wraz z dalszym spadkiem GFR do poziomu poniżej 40 ml/min/1,73 m² zwykle dochodzi do rozwoju kwasicy metabolicznej.

Nefrolodzy sugerują, aby pacjentom z PChN, u których stwierdzono stężenie wodorowęglanów w surowicy <22 mmol/l, podawać doustnie wodorowęglany w celu utrzymania ich stężenia w surowicy w normalnym zakresie, chyba że istnieją określone przeciwwskazania.¹

Uważa się, że osoby z PChN znajdują się w grupie podwyższonego ryzyka chorób układu krążenia. Badania populacyjne wykazały podwyższone ryzyko śmierci oraz śmiertelności związanej z zaburzeniami sercowo-naczyniowymi, gdy GFR spada poniżej 60 ml/min/1,73 m² lub w przypadku wykrycia albuminy w badaniu moczu. Sytuacji tej nie tłumaczy wzrost poziomu tradycyjnych czynników  ryzyka. Istnieją pewne czynniki ryzyka specyficzne dla PChN, związane z bardziej zaawansowanymi stadiami tej choroby, które nawet w młodym wieku są przyczyną wysokiego współczynnika śmiertelności i zachorowalności. Osoby z przewlekłą chorobą nerek są bardziej narażone na incydent sercowo-naczyniowy niż na wystąpienie u nich schyłkowej niewydolności nerek. Po wystąpieniu  ostrego zawału mięśnia sercowego (MI) ich rokowanie jest gorsze,  ryzyko śmierci większe, większe też ryzyko powtórnego zawału serca, niewydolności serca i nagłego zgonu sercowego. Ograniczenie progresji PChN możliwe jest również dzięki podejmowaniu odpowiednich działań w zakresie modyfikowalnych czynników ryzyka chorób sercowo-naczyniowych, na przykład poprzez skuteczniejsze leczenie nadciśnienia i cukrzycy.¹

Istnieje silny związek pomiędzy przewlekłą chorobą nerek i chorobą tętnic obwodowych (PAD). Zaledwie niewielka liczba pacjentów, u których stwierdzono kliniczne dowody PAD, może wykazywać objawy tego schorzenia. Z tego względu ważną rolę odgrywa pomiar wskaźnika kostka-ramię i przeprowadzanie regularnego, systematycznego badania kończyn dolnych u osób z grupy wysokiego ryzyka PAD w celu wykrycia szmerów, utraty tętna, zimnych, bladych kończyn, opóźnienia napełniania naczyń żylnych i owrzodzeń skórnych.¹